Για λίγα πράγματα σ' αυτή τη ζωή είμαι περήφανος: για την οικογένεια που δημιούργησα, για την απόφασή μου να διώχνω από πάνω μου ό,τι με χαλάει και το σπουδαιότερο να μην κοροιδεύω τον εαυτό μου. Πάνω σ' αυτή τη λογική συχνά πυκνά κάνω την αυτοκριτική μου και όντως για ό,τι στραβό μου έχει συμβεί έχω το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, είτε γιατί υπήρξα αδαής και ανεκτικός, είτε γιατί έκανα λάθος επιλογές.
Στήν κρίση ή μάλλον στη νέα ελληνική πραγματικότητα μπήκα με τις χειρότερες πιθανές συνθήκες, μιας και είχα να αντιμετωπίσω τη χρεοκοπία μεγάλων πελατών και την αδυναμία πληρωμών από πλευράς τους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ένα παμφάγο κράτος, που ζητάει όχι μόνο το μερίδιο του από τα κέρδη που δεν εισπράχθηκαν ποτέ, αλλά απαιτεί ΦΠΑ καθώς και προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος επι των ανείσπρακτων κερδών, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να αντιμετωπίσω μια χωρίς προηγούμενο πτώση στον χώρο.
Παρ' όλα αυτά και με σημαία το γεγονός οτι μπορούμε ΤΩΡΑ να κάνουμε ό,τι δεν προλαβαίναμε να κάνουμε την περίοδο που τρέχαμε, δεν άφησα τον χρόνο να πάει χαμένος σε γκρίνιες και μεμψιμοιρίες. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν είναι προνομιο λίγων, μάλλον αποτελεί κοινή πρακτική και κατά βάση αποτελεί την πολιτική, που κράτησαν οι επιχειρήσεις για να παραμείνουν "ζωντανές".
Κι αν αυτό το κράτος δεν έχει καταρρεύσει ακόμα, είναι γιατί μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις εξακολουθούν να υπάρχουν, να απασχολούν κόσμο, να πληρώνουν πλουσιοπάροχα το συνέταιρο "κράτος" και γενικά να βγάζουν τα κάστανα απ τη φωτιά.
Οι επιχειρήσεις δεν κάνουν τίποτα περισσότερο απ το να κινούνται στη λογική του αυτονόητου, κι αυτό ειναι το μυστικό. Είναι μες το πετσί του κάθε επιχειρηματία οτι η πορεία της επιχείρησής του είναι συνάρτηση της προσπάθειας, της ευρηματικότητας, της εξωστρέφειας και γενικότερα κάθε συμπεριφοράς, που μπορεί να προσθέσει. Και οι επιχειρήσεις είναι η μια όψη του νομίσματος.
Απο την άλλη επιτρέψαμε να καλλιεργηθούν λογικές και νοοτροπίες " Μπες στο δημόσιο, γιατι βρέξει χιονίσει είσαι εξασφαλισμένος" και η ευθύνη της σημερινής κατάντιας είναι όλων μας.
Όσο υπεύθυνος είσαι εσύ που παρακαλούσες "μαυρογιαλούρους" για διορισμό, άλλο τόσο είσαι κι εσύ που το επέτρεπες.
Κι ας μην κοροιδευόμαστε, όσο δεν αναγνωρίζουμε το πρόβλημα, τόσο απομακρυνόμαστε από τη λύση του. Για να είμαι ειλικρινής απ' την πρώτη στιγμή πίστευα οτι η Τρόικα είναι εδω, προσκεκλημένη, να μας υπενθυμίσει τα αυτονόητα, που ούτως ή άλλως γνωρίζαμε, αλλά θεωρούσαμε κατεστημένο και λίγο ως πολύ στο απυρόβλητο.
Η μεγαλύτερη ζημιά που έχει προκληθεί απ' αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία του βρέξει-χιονίσει είναι ότι έχουν περάσει στην αφάνεια δυνατά μυαλά και άνθρωποι με ιδιαίτερες δυνατότητες. Το σύστημα προωθεί κομματόσκυλα και επετηρίδες, τι σου μένει λοιπόν, να κάνεις τη βάρδια όσο ανώδυνα γίνεται και να περιμένεις τη σύνταξη. Ο υπερβολικός αριθμός υπαλλήλων ανά υπηρεσία δημιουργεί γραφειοκρατία, εμπόδια και σε συνδιασμό με τη βαριεστημένη συμπεριφορά μόνο τροχοπέδη μπορεί να προκαλέσει στην πρόοδο της κοινωνίας μας.
Πήρα πρόσφατα τηλέφωνο στο υπουργείο ανάπτυξης και συγκεκριμένα στο τμήμα ανταγωνιστικότητας ζητώντας μια συγκεκριμένη πληροφορία. Όταν η συζήτηση δεν μπορούσε να καταλήξει πουθενά και ρώτησα ποιο είναι το αντικείμενο ενασχόλησης του τμήματος η υπάλληλος με έβαλε στην αναμονή για να ρωτήσει τον προιστάμενο... (Τα συμπεράσματα δικά σας).
Ειναι αυτονόητο οτι το κράτος πρέπει να γνωρίζει με ακρίβεια μονάδας τους υπαλλήλους που πληρώνει.
Είναι αυτονόητο οτι στην εποχή της πληροφορίας δεν μπορεί ένα εθνικό σύστημα υγείας να χρησιμοποιεί χαρτάκια για τη διαχείρηση της συνταγογράφησης.Κι αν αυτό το κράτος δεν έχει καταρρεύσει ακόμα, είναι γιατί μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις εξακολουθούν να υπάρχουν, να απασχολούν κόσμο, να πληρώνουν πλουσιοπάροχα το συνέταιρο "κράτος" και γενικά να βγάζουν τα κάστανα απ τη φωτιά.
Οι επιχειρήσεις δεν κάνουν τίποτα περισσότερο απ το να κινούνται στη λογική του αυτονόητου, κι αυτό ειναι το μυστικό. Είναι μες το πετσί του κάθε επιχειρηματία οτι η πορεία της επιχείρησής του είναι συνάρτηση της προσπάθειας, της ευρηματικότητας, της εξωστρέφειας και γενικότερα κάθε συμπεριφοράς, που μπορεί να προσθέσει. Και οι επιχειρήσεις είναι η μια όψη του νομίσματος.
Απο την άλλη επιτρέψαμε να καλλιεργηθούν λογικές και νοοτροπίες " Μπες στο δημόσιο, γιατι βρέξει χιονίσει είσαι εξασφαλισμένος" και η ευθύνη της σημερινής κατάντιας είναι όλων μας.
Όσο υπεύθυνος είσαι εσύ που παρακαλούσες "μαυρογιαλούρους" για διορισμό, άλλο τόσο είσαι κι εσύ που το επέτρεπες.
Κι ας μην κοροιδευόμαστε, όσο δεν αναγνωρίζουμε το πρόβλημα, τόσο απομακρυνόμαστε από τη λύση του. Για να είμαι ειλικρινής απ' την πρώτη στιγμή πίστευα οτι η Τρόικα είναι εδω, προσκεκλημένη, να μας υπενθυμίσει τα αυτονόητα, που ούτως ή άλλως γνωρίζαμε, αλλά θεωρούσαμε κατεστημένο και λίγο ως πολύ στο απυρόβλητο.
Η μεγαλύτερη ζημιά που έχει προκληθεί απ' αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία του βρέξει-χιονίσει είναι ότι έχουν περάσει στην αφάνεια δυνατά μυαλά και άνθρωποι με ιδιαίτερες δυνατότητες. Το σύστημα προωθεί κομματόσκυλα και επετηρίδες, τι σου μένει λοιπόν, να κάνεις τη βάρδια όσο ανώδυνα γίνεται και να περιμένεις τη σύνταξη. Ο υπερβολικός αριθμός υπαλλήλων ανά υπηρεσία δημιουργεί γραφειοκρατία, εμπόδια και σε συνδιασμό με τη βαριεστημένη συμπεριφορά μόνο τροχοπέδη μπορεί να προκαλέσει στην πρόοδο της κοινωνίας μας.
Πήρα πρόσφατα τηλέφωνο στο υπουργείο ανάπτυξης και συγκεκριμένα στο τμήμα ανταγωνιστικότητας ζητώντας μια συγκεκριμένη πληροφορία. Όταν η συζήτηση δεν μπορούσε να καταλήξει πουθενά και ρώτησα ποιο είναι το αντικείμενο ενασχόλησης του τμήματος η υπάλληλος με έβαλε στην αναμονή για να ρωτήσει τον προιστάμενο... (Τα συμπεράσματα δικά σας).
Ειναι αυτονόητο οτι το κράτος πρέπει να γνωρίζει με ακρίβεια μονάδας τους υπαλλήλους που πληρώνει.
Είναι αυτονόητο οτι το κράτος δεν μπορεί να πληρώνει δύο υπαλλήλους υπουργείου με τα ίδια προσόντα στην ίδια θέση αλλά σε διαφορετικά υπουργεία με μισθούς που ο ένας είναι υπερδιπλάσιος του άλλου.
Είναι αυτονόητο οτι μια υπηρεσία του δημοσίου δεν μπορεί να απασχολεί 15 κηπουρούς σε ανύπαρκτο κήπο.
Είναι αυτονόητο οτι μια επιχείρηση με παθητικό ένα δισ το χρόνο δεν πρεπει να παραμείνει στο ίδιο καθεστώς.
Είναι αυτονόητο οτι φτάσαμε στα όρια της καταστροφής εξαιτίας της δικής μας ανοχής, συμμετοχής ή αδιαφορίας.
Αν είναι να αλλάξει κάτι σ' αυτό τον τόπο, ισως τώρα είναι η μοναδική ευκαρία.
Δεν τοποθετώ την αποψή μου πολιτικά, αφούι ετσι κι αλλιώς όποιος κι αν κυβερνούσε τα ίδια θα έκανε. Τριαντα χρόνια πολιτικής κατάχρησης και αδιαφορίας μας εφτασαν ένα βήμα πριν την καταστροφή. Είμαστε σε μονόδρομο και μάλιστα χωρίς επιστροφή.
Τα κόμματα της αριστεράς καλά θα κάνουν να αναγνωρίσουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί και να βοηθήσουν ενεργά στην πορεία του τόπου.
Οι εκ του ασφαλούς αοριστολογίες και ο λαικισμός, τους κατατάσει πλέον στους "γραφικούς" αυτού του τόπου και τίποτα παραπάνω.
No comments:
Post a Comment