Το RTFM, στην παγκόσμια γλώσσα των μηχανικών χρησιμοποιείται καθημερινά και δεν ειναι τίποτα περισσότερο απο μια απλή προτροπή, συμβουλή του να ανατρέξεις στον τρόπο που λειτουργεί κάτι και ν' ακολουθήσεις τις οδηγίες λειτουργίας του, αν θες να δεις αποτέλεσμα.
RTFM είναι η προτροπή να ψάξεις στην πηγή και δεν είναι τυχαία άποψη.
Κάποιος για να μπορείς να χαίρεσαι το αποτέλεσμα, έδωσε το χρόνο του μελετώντας και σχεδιάζοντας, επιστράτευσε τις γνώσεις του, μελέτησε, ξενύχτησε δοκιμάζοντας, ξόδεψε, ταλαιπωρήθηκε και μετά από πολλαπλές προσπάθειες έφτασε στη λύση.
RTFM λοιπόν, εκτός κι αν δεν έχεις μάθει ακόμα οτι ανακαλύφθηκε ο τροχός και θεωρείς οτι είναι καλή ιδέα να τον ανακαλύψεις.
Γενικά η άρνηση να ανατρέξεις στην αυτονόητη λύση είναι προνόμιο εγωιστών και άσχετων που κοστίζει και χρόνο και χρήμα, ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε και το γεγονός οτι μια τέτοια συμπεριφορά πιθανά κρύβει ιδιοτέλεια.
RTFM (περί Δημοκρατίας)
Αν θέλετε παράδειγμα άσχετων που πραγματεύονται αξίες και ιδέες στερούμενοι βασικών αρχών δεν χρειάζεται να ψάξετε και πολύ.
Απ την ημέρα που μεταλλάχθηκα σε ενεργό πολίτη θυμάμαι τέτοιους φωστήρες να ανακοινώνουν καινοτομίες, μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Μέχρι και "επανίδρυση του κράτους" αξιώθηκα να ζήσω όμως δυστυχώς δεν είδα τον τόπο μου να εξελίσσεται ούτε στο ελάχιστο σ' αυτό που όλοι υπόσχονταν.
Αν έμπαιναν στον κόπο να διαβάσουν το manual της Δημοκρατίας που η Ελλάδα πρώτη χάρισε στον κόσμο θα έβλεπαν οτι οι βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος απ' την αρχαία Ελλάδα ήταν η ισονομία, η αξιοκρατία, η ελευθερία λόγου και πάνω από όλα το κοινό καλό.
Στην σύγχρονη Ελλάδα οι εκπρόσωποι της δημοκρατίας εξέφρασαν το σεβασμό τους στην αρχή της ισονομίας φροντίζοντας να νομοθετήσουν "βουλευτική ασυλία" ενώ η αξιοκρατία ποδοπατήθηκε άνανδρα απ' τους "πολιτικους μας ανδρες" στην προσπάθεια να βολέψουμε τα κατά περίπτωση "δικά μας παιδιά".
Η ελευθερία του λόγου κατα κοινή ομολογία συμβαδίζει με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, ενώ το κοινο καλό είναι στενά συνδεδεμένο με μίζες και πολιτικά παιχνίδια.
Επειδή όμως οι πολιτικοί δεν προέκυψαν από παρθενογέννεση ας αναλαβουμε όλοι το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί ακόμα και για τ' αποτελέσματα των πολιτικών επιλογών μας.
Πόσοι από εμάς καταλαβαίνουν οτι δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις;
Πόσοι από εμάς βάζουν το κοινό καλό μπροστά απ' το προσωπικό συμφέρον;
Πόσοι από εμάς βάζουν το κοινό καλό μπροστά απ' το προσωπικό συμφέρον;
Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από ανθρώπους με ευρύτητα πνεύματος, ανοιχτόμυαλους πολίτες που θα κατανοήσουν σε βάθος οτι από τον καθένα μας ξεχωριστά ξεκινάνε οι μεγάλες αλλαγές.
Με λίγα λόγια ας επενδύσουμε στην παιδεία μας γιατι για να μην αντιλαμβανόμαστε απλά πράγματα κάτι δεν μάθαμε σωστά.
Με λίγα λόγια ας επενδύσουμε στην παιδεία μας γιατι για να μην αντιλαμβανόμαστε απλά πράγματα κάτι δεν μάθαμε σωστά.
RTFM (περί Παιδείας)
Σχεδόν κάθε τετραετία έρχεται και μια μεταρρύθμιση από "πεφωτισμένους πολιτικό-ακαδημαικούς" που ποτέ δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τις αλλαγές των προηγούμενων και που ποτέ δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν την μεταρρύθμιση τους αφού δίνουν τη θέση τους στους επόμενους "σωτήρες της παιδείας" δημιουργώντας έτσι έναν αέναο κύκλο στασιμότητας.
Οι μόνοι που παραμένουν ίδιοι είναι οι "βασιλείς" πρυτάνεις που κρατούν το δικαίωμα ισόβια και σε πολλές περιπτώσεις το μεταβιβάζουν, δίχως αξιοκρατικά κριτήρια, ακόμα και στα παιδιά τους.
Αλλά το χειρότερο είναι οτι χρησιμοποιούν την παιδεία για να παίζουν τα προσωπικού οφελους παιχνίδια τους όπως συνέβη με την πρόσφατη άρνηση να συμμετέχουν στην πρόσκληση τους στις ΗΠΑ
Λίγους μήνες μετά το ταξίδι της υπουργού Παιδείας στις ΗΠΑ και στη Silicon Valley, στο οποίο συζητήθηκαν τρόποι συνεργασίας μεταξύ Αμερικανικών και Ελληνικών πανεπιστήμιων, ο Έλληνας πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, αξιοποιώντας το πρόσφορο έδαφος που είχε δημιουργηθεί, προσκάλεσε τους Έλληνες πρυτάνεις να έρθουν σε επαφή με τον ακαδημαϊκό κόσμο της Αμερικής.
Ωστόσο, η σπουδαία αυτή πρωτοβουλία επισκιάστηκε από την άρνηση των μισών πρυτανικών αρχών της χώρα μας να προσέλθουν στη προγραμματισμένη συνάντηση στην Ουάσιγκτον. Επίσημη δικαιολογία των πρυτανικών αρχών που απουσίασαν, ήταν ο φόρτος εργασίας των ημερών. Ο λόγος ήταν πολιτικός μιας και προτίμησαν με αυτόν τον τρόπο να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις προτάσεις της υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στην εκπαίδευση που θίγουν τα κεκτημένα τους.
Η παιδεία και η πολιτική είναι διαφορετικά πράγματα και είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείς το ένα εις βάρος του άλλου.
Γιατί αυτοσχεδιάζουμε ενώ μπορούμε να μελετάμε-αξιολογούμε επιτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα των Ευρωπαικών ή άλλων χωρών και να το προσαρμόσουμε στα ελληνικά δεδομένα;Βέβαια προκειμένου να χαραχθεί κοινή πολιτική χρειάζεται υπεύθυνη συνεργασία πολιτικών δυνάμεων, πράγμα που για τα ελληνικά δεδομένα είναι μάλλον ουτοπία.
Δεν το σκεφτήκαμε, δεν συμφέρει ή είμαστε τόσο κοντά στην ανακαλυψη της "απόλυτης λύσης" που δεν καταδεχόμαστε ν' ασχοληθούμε με δοκιμασμένες λύσεις;
Προσωπικά δεν ξέρω την απάντηση αλλά φοβάμαι οτι και οι αρχιτέκτονες της μεταρρύθμισης δεν την γνωρίζουν κι αυτό είναι που με τρομάζει.
Φωστήρες, αν θέλετε πάντως τη συμβουλή μου " Read the fucking manual "
* τουλάχιστον για τη δική μας ενημέρωση θα δημοσιεύσω μια σύντομη παρουσίαση των εκπαιδευτικών συστημάτων των χωρων της Ευρωπαικής ένωσης
Σχεδόν κάθε τετραετία έρχεται και μια μεταρρύθμιση από "πεφωτισμένους πολιτικό-ακαδημαικούς" που ποτέ δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τις αλλαγές των προηγούμενων και που ποτέ δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν την μεταρρύθμιση τους αφού δίνουν τη θέση τους στους επόμενους "σωτήρες της παιδείας" δημιουργώντας έτσι έναν αέναο κύκλο στασιμότητας.
Οι μόνοι που παραμένουν ίδιοι είναι οι "βασιλείς" πρυτάνεις που κρατούν το δικαίωμα ισόβια και σε πολλές περιπτώσεις το μεταβιβάζουν, δίχως αξιοκρατικά κριτήρια, ακόμα και στα παιδιά τους.
Αλλά το χειρότερο είναι οτι χρησιμοποιούν την παιδεία για να παίζουν τα προσωπικού οφελους παιχνίδια τους όπως συνέβη με την πρόσφατη άρνηση να συμμετέχουν στην πρόσκληση τους στις ΗΠΑ
Λίγους μήνες μετά το ταξίδι της υπουργού Παιδείας στις ΗΠΑ και στη Silicon Valley, στο οποίο συζητήθηκαν τρόποι συνεργασίας μεταξύ Αμερικανικών και Ελληνικών πανεπιστήμιων, ο Έλληνας πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, αξιοποιώντας το πρόσφορο έδαφος που είχε δημιουργηθεί, προσκάλεσε τους Έλληνες πρυτάνεις να έρθουν σε επαφή με τον ακαδημαϊκό κόσμο της Αμερικής.
Ωστόσο, η σπουδαία αυτή πρωτοβουλία επισκιάστηκε από την άρνηση των μισών πρυτανικών αρχών της χώρα μας να προσέλθουν στη προγραμματισμένη συνάντηση στην Ουάσιγκτον. Επίσημη δικαιολογία των πρυτανικών αρχών που απουσίασαν, ήταν ο φόρτος εργασίας των ημερών. Ο λόγος ήταν πολιτικός μιας και προτίμησαν με αυτόν τον τρόπο να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις προτάσεις της υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στην εκπαίδευση που θίγουν τα κεκτημένα τους.
Η παιδεία και η πολιτική είναι διαφορετικά πράγματα και είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείς το ένα εις βάρος του άλλου.
Γιατί αυτοσχεδιάζουμε ενώ μπορούμε να μελετάμε-αξιολογούμε επιτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα των Ευρωπαικών ή άλλων χωρών και να το προσαρμόσουμε στα ελληνικά δεδομένα;Βέβαια προκειμένου να χαραχθεί κοινή πολιτική χρειάζεται υπεύθυνη συνεργασία πολιτικών δυνάμεων, πράγμα που για τα ελληνικά δεδομένα είναι μάλλον ουτοπία.
Δεν το σκεφτήκαμε, δεν συμφέρει ή είμαστε τόσο κοντά στην ανακαλυψη της "απόλυτης λύσης" που δεν καταδεχόμαστε ν' ασχοληθούμε με δοκιμασμένες λύσεις;
Προσωπικά δεν ξέρω την απάντηση αλλά φοβάμαι οτι και οι αρχιτέκτονες της μεταρρύθμισης δεν την γνωρίζουν κι αυτό είναι που με τρομάζει.
Φωστήρες, αν θέλετε πάντως τη συμβουλή μου " Read the fucking manual "
* τουλάχιστον για τη δική μας ενημέρωση θα δημοσιεύσω μια σύντομη παρουσίαση των εκπαιδευτικών συστημάτων των χωρων της Ευρωπαικής ένωσης
No comments:
Post a Comment