Εν Πλω για επιβίβαση πλοηγού και έν συνεχεία πρός αγκυροβόλιο Bigstone - Φιλαδέλφεια. Και ξαφνικά η ομίχλη εμφανιζεται σε δευτερόλεπτα και την ακολουθεί ενα σφύξιμο, μια παγερή σιωπή & ένας αναστεναγμός.
"Θέλω απόστάσεις από τον στόχο" λές με σταθερή, δυνατή και ψυχρή φωνή
"1/3 του δέκατου - η καθαρή απόσταση - σου λένε".
"Γραμμή" - "καθόλου αριστερά, καθόλου δεξιά" -
"Μηχανή Πρόσω πολύ αργά, έτοιμη η αγκυρα για πόντιση, να μου λέτε συνεχώς την διεύθυνση του ρεύματος" και ξανασιωπάς παρακολουθώντας την τύχη σου να ξεδιπλώνετε και στο μυαλό να τριγυρνά η σκέψη: "Τι μπορεί να πάει στραβά την τελευταία στίγμή ?"
"Τα ξύλινα τείχη θα μας σώσουν" είχε πει η Πυθία
Ναι βέβαια, αλλά θα μας βγάλει τη πίστη μέχρι τότε
Ναι βέβαια, αλλά θα μας βγάλει τη πίστη μέχρι τότε
1 comment:
Εισαι καλος ναυτικος εσυ, δεν σε φοβαμαι, αλλωστε ο καλος ο καπετανιος σε κατι τετοια ξεχωριζει.
Καλα ταξιδια Μανολάκη και με το καλο να μας ερθεις
Post a Comment