«Πτωχή πλην τιμία η Ελλάς», λοιπόν; Υπερήφανη απάντηση στους «υπαλλήλους» που τόλμησαν να πουν τη γνώμη τους; Δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε υπεύθυνου ατόμου στον πολιτισμό μας, να εκτιμά κριτικά όταν πιστεύει ότι αξίζει να το πράξει; Δεν μπορούν οι «ξένοι» γραφειοκράτες να μας «υβρίζουν» ή να εκτιμούν κριτικά τη στάση ορισμένων επαγγελματικών ομάδων απέναντι στην επιχειρούμενη Μεγάλη Προσαρμογή;
Ξεχνούν, πολλοί, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, ότι η χώρα είναι «υπό πτώχευση». Ξεχνούν ότι φτάσαμε ως εδώ επειδή η κυβέρνηση που υποστηρίζεται από το συγκεκριμένο κόμμα, ζήτησε την υπαγωγή μας στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο; Ότι πήρε αυτή την απόφαση, με όλη την άνεση του χρόνου, ένα ολόκληρο εξάμηνο αφότου εξελέγη για να απαλλάξει τον τόπο από την «χειρότερη μεταπολεμικά κυβέρνηση»;
Κάποιος στην κυβερνητική πλειοψηφία πρέπει να αναρωτηθεί γιατί η Τριμερής ενσωμάτωσε στην τρίτη αναθεώρηση του Μνημονίου την πρόταση αξιοποίησης μέρους της κρατικής περιουσίας; Είναι προφανές ότι στο λογαριασμό που γίνεται αυτές τις ημέρες, το ελληνικό χρέος δεν βρίσκει εύκολη λύση. Η πρόταση συνολικής αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους, όπως ετοιμάζεται σε Βερολίνο και Παρίσι, δεν καταλήγει σε ευνοϊκά συμπεράσματα για την ικανότητα της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τα χρέη της.
Ακόμη και το πλέον αυστηρό γερμανικό σχέδιο, δεν θα πείσει τις αγορές ότι η ελληνική οικονομία θα είναι σε θέση να δημιουργεί τόσο σπουδαίο εισόδημα, ώστε το κράτος να διαθέτει περίσσευμα 4-6 εκατοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, το οποίο να ελαττώνει το υπόλοιπο του κρατικού χρέους. Ακόμη κι αν οι λαοί της Ευρώπης, που φροντίζουν να αποταμιεύουν και η πίστη τους βαθμολογείται με «ΑΑΑ», δανειστούν για λογαριασμό μας, οι αγορές θα παραμείνουν ανήσυχες, ίσως μάλιστα να θορυβηθούν για το μέλλον του δημόσιου χρέους ολόκληρης της ευρωζώνης.
Είναι απαραίτητο η Ελλάδα να πείσει όλους ότι μπορεί να τα καταφέρει. Η ιδέα επιβολής περισσότερων φόρων είναι αποτροπιαστική. Σκοτώνει την δημιουργική προσπάθεια, καταργεί την επιχειρηματικότητα, καλλιεργεί τη φοροδιαφυγή, αναιρεί την παραγωγική ικμάδα των μισθωτών, βυθίζει το εμπόριο στην ύφεση. Αν όμως η χώρα δεν αντέχει μεγαλύτερους φόρους, πως θα βρεθούν τα χρήματα για να συνεχίσουμε να χρωστούμε χωρίς να κηρύξουμε στάση πληρωμών;
Η ιδέα να αξιοποιήσουμε την κρατική περιουσία είναι ορθή. Κάθε νοικοκύρης, που διαθέτει το απαραίτητο φιλότιμο στις διεθνείς συναλλαγές, πρέπει να είναι έτοιμος να πωλήσει κάτι από όσα απέκτησε στις καλές εποχές, όταν δανειζόταν με ευκολία, προκειμένου να αποφύγει η οικογένειά του τον εξευτελισμό της πτώχευσης. Ιδιαίτερα όταν η περιουσία αυτή μένει άεργη, ανίκανη να προσφέρει εισόδημα. Ειδικότερα όταν μέρος της (πόσο άραγε;) το εκμεταλλεύονται (ποιοί άραγε;) για ίδιο όφελος;
Οι τεχνοκράτες της τριμερούς είχαν την υποχρέωση να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό, αφότου άλλωστε ενημέρωσαν την κυβέρνηση, ότι είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε το όπλο των περιουσιακών στοιχείων του κράτους, προκειμένου να ελαφρυνθεί η πίεση της προσαρμογής που πέφτει στους ώμους των φορολογικώς τιμίων και οικονομικώς αδυνάτων πολιτών αυτής της χώρας.
Όταν οι τεχνοκράτες των διεθνών αυτών οργανισμών μας λένε την αλήθεια, έχουμε μόνον να κερδίσουμε. Είναι εξάλλου γνωστό πόσο έβλαψαν οι πολιτικοί τον τόπο, αφού συστηματικά απέκρυπταν την πραγματική κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, μέχρι του σημείου της παρ' ολίγον καταβαράθρωσης της χώρας.
Καμία προσβολή δεν αισθάνεται ο τίμιος και εργατικός Έλληνας, ειδικότερα εκείνος που δουλεύει σκληρά, με την αγωνία της αυριανής μέρας και μάλιστα χωρίς να απολαμβάνει κανένα προνόμιο. Ο Πωουλ Τόμσεν έχει δίκηο: «Κάποιες ομάδες που διαμαρτύρονται στους δρόμους, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιοί, κ.λπ. κρύβονται πίσω από τα προνόμιά τους, που τους επιτρέπουν να απολαμβάνουν υψηλές αμοιβές και να υποβάλουν την κοινωνία ένα βαρύ φορτίο στην υπόλοιπη κοινωνία».
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι σε θέση να καταλάβει το αυτονόητο και ντροπιάζει την Ελλάδα καθώς σπεύδει να ζητήσει να «τραβήξουν το αυτί» των τριών τεχνοκρατών οι προϊστάμενοί τους, η κατάσταση είναι πολύ άσκημη για την χώρα. Καλά θα κάνουν οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ, όσον καιρό ακόμη αποτελούν το μόνο σημείο στήριξης μιας απελπισμένης πλειοψηφίας, να σκεφτούν τους συμπολίτες μας που τα βγάζουν δύσκολα πέρα επειδή δεν έχουν καμία άδεια αποκλειστικής εκμετάλλευσης, καμία κλειστή ταρίφα υποχρεωτικής εξυπηρέτησης, καμία θέση «εργασίας» να τους εξασφαλίζει για μια ζωή.
Η ώρα που οι πραγματικοί και βαριά φορολογούμενοι θα αρνηθούν να σηκώνουν στην πλάτη τους τον εσμό των «κλειστών» συμφερόντων πλησιάζει. Σε αυτούς ανήκει η δημόσια περιουσία και αυτοί πρέπει να αποφασίσουν πώς καλύτερα θα χρησιμοποιηθεί για να σωθεί η χώρα. Και όχι σε όσους την εκμεταλλεύονται για να πλουτίσουν ή για να καλοπερνούν εις ...«υγείαν των κορόιδων».
No comments:
Post a Comment