Του Γιάννη Μπαξεβάνη |Managing Director | nuova marea ltd
Δεν είμαι σε θέση ούτε έχω τη γνώση να κάνω οικονομικές αναλύσεις αλλά η κοινή λογική επιβάλλει να λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν ένα σημαντικότατο παράγοντα για τη μεγάλη πτώση του τζίρου στην αγορά, τις αδυναμίες εξόφλησης, που παρουσιάζονται τόσο στις μικρές όσο και τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις συνέπειες, που μεταφράζονται σε απολύσεις και λουκέτα.
Τα χρέη του Δημοσίου προς την αγορά, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθές, κατά κύριο λόγο προς τους προμηθευτές νοσοκομείων, κατασκευαστικές εταιρείες, συμβεβλημένους με ασφαλιστικά ταμεία και ιδιώτες που έχουν συναλλαγές με Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου φτάνουν τα 7 δισ. ευρώ.
Δεν είναι επίσης ξεκάθαρο αν μέσα σ΄αυτά περιλαμβάνονται οι επιστροφές του ΦΠΑ, τον οποιο το κράτος εντελώς αδικαιολόγητα δεν επιστρέφει στους δικαιούχους. Το μόνο το οποίο ενδέχεται να κάνει μια επιχείρηση είναι συμψηφισμός με δικές του οφειλες όπως πχ το φόρο εισοδήματος κι αφού πρώτα περάσει απ τη διαδικασία του ελέγχου.
Μην ξεχνάμε επίσης οτι οι επιχειρήσεις, οι οποίες συναλλάχθηκαν με το Δημόσιο, έχοντας τιμολογήσει τα προιόντα ή τις υπηρεσίες, τους πλήρωσαν τον αναλογούντα ΦΠΑ και περιμένουν να εξοφληθούν για μήνες ή χρόνια.
Η ουσία των πραγμάτων είναι οτι ολες αυτές οι επιχειρήσεις εχουν υπαλλήλους, υποχρεώσεις, δάνεια και όταν το κράτος-πελάτης δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του το βάρος μετατίθεται εκ των πραγμάτων σε άλλες ομάδες καταλήγοντας σε μικροπρομηθευτές και υπαλλήλους.
Ποιος επιχειρηματίας δεν εχει ακούσει το κλισέ "περιμένω να εισπράξω για να πληρώσω" προμηθευτές ακόμα και μισθούς ή εισφορές.
Πάρτε για παράδειγμα μια κατασκευαστική εταιρία, που για να εκτελέσει ένα μεγάλο έργο οδοποιίας πρέπει να χρησιμοποιήσει χιλιάδες τόνους πρώτων υλών, εκατοντάδες υπαλλήλους, επιστημονικό προσωπικό, εγκαταστάσεις, οδηγούς, να νοικιάσει ή αγοράσει εξοπλισμό και δεν ξέρω τι άλλο.
Αν το κράτος δεν πληρώνει στην ώρα του, δε χάνει μόνο ο επιχειρηματίας, που ενδεχομένως δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης, αλλά όλη αυτή η αλυσίδα υπαλλήλων και μικρών εξαρτημένων επιχειρήσεων.
Το κράτος λοιπόν με τη συμπεριφορά του οδηγεί την επιχειρηματικότητα σε μαρασμό.
Στο εύλογο ερώτημα "και τι να κάνει, αφού δεν έχει να πληρώσει", θα απαντήσω λέγοντας οτι το κράτος δια των αντιπροσώπων του στερείται σοβαρότητας και αξιοπιστίας.
Τα χρέη του Δημοσίου προς την αγορά, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθές, κατά κύριο λόγο προς τους προμηθευτές νοσοκομείων, κατασκευαστικές εταιρείες, συμβεβλημένους με ασφαλιστικά ταμεία και ιδιώτες που έχουν συναλλαγές με Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου φτάνουν τα 7 δισ. ευρώ.
Δεν είναι επίσης ξεκάθαρο αν μέσα σ΄αυτά περιλαμβάνονται οι επιστροφές του ΦΠΑ, τον οποιο το κράτος εντελώς αδικαιολόγητα δεν επιστρέφει στους δικαιούχους. Το μόνο το οποίο ενδέχεται να κάνει μια επιχείρηση είναι συμψηφισμός με δικές του οφειλες όπως πχ το φόρο εισοδήματος κι αφού πρώτα περάσει απ τη διαδικασία του ελέγχου.
Μην ξεχνάμε επίσης οτι οι επιχειρήσεις, οι οποίες συναλλάχθηκαν με το Δημόσιο, έχοντας τιμολογήσει τα προιόντα ή τις υπηρεσίες, τους πλήρωσαν τον αναλογούντα ΦΠΑ και περιμένουν να εξοφληθούν για μήνες ή χρόνια.
Η ουσία των πραγμάτων είναι οτι ολες αυτές οι επιχειρήσεις εχουν υπαλλήλους, υποχρεώσεις, δάνεια και όταν το κράτος-πελάτης δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του το βάρος μετατίθεται εκ των πραγμάτων σε άλλες ομάδες καταλήγοντας σε μικροπρομηθευτές και υπαλλήλους.
Ποιος επιχειρηματίας δεν εχει ακούσει το κλισέ "περιμένω να εισπράξω για να πληρώσω" προμηθευτές ακόμα και μισθούς ή εισφορές.
Πάρτε για παράδειγμα μια κατασκευαστική εταιρία, που για να εκτελέσει ένα μεγάλο έργο οδοποιίας πρέπει να χρησιμοποιήσει χιλιάδες τόνους πρώτων υλών, εκατοντάδες υπαλλήλους, επιστημονικό προσωπικό, εγκαταστάσεις, οδηγούς, να νοικιάσει ή αγοράσει εξοπλισμό και δεν ξέρω τι άλλο.
Αν το κράτος δεν πληρώνει στην ώρα του, δε χάνει μόνο ο επιχειρηματίας, που ενδεχομένως δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης, αλλά όλη αυτή η αλυσίδα υπαλλήλων και μικρών εξαρτημένων επιχειρήσεων.
Το κράτος λοιπόν με τη συμπεριφορά του οδηγεί την επιχειρηματικότητα σε μαρασμό.
Στο εύλογο ερώτημα "και τι να κάνει, αφού δεν έχει να πληρώσει", θα απαντήσω λέγοντας οτι το κράτος δια των αντιπροσώπων του στερείται σοβαρότητας και αξιοπιστίας.
Πώς είναι δυνατόν να ξεκινάς έργα, που δεν εισαι σε θέση να πραγματοποιήσεις;
Πώς είναι δυνατόν να υπογράφεις συμβάσεις και να αθετείς το λόγο σου, ενώ ταυτόχρονα ζητάς συνέπεια και σοβαρότητα απ' τους πολίτες φορολογούμενους;
Πώς είναι δυνατόν να μιλάς για εξωστρέφεια, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη, όταν συμβάλλεις καθημερινά και χωρις καμία αιδώ στην οικονομική καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δηλαδή του κορμού της οικονομιας;
Το ίδιο συνέβη και με το ΕΣΠΑ, μπαίνεις στη λογική του να επενδύσεις, διαβάζεις μεγαλόστομες ολοσέλιδες καταχωρήσεις στις εφημερίδες, που υπόσχονται ανάπτυξη και ευημερία, παρουσιάζοντας ένα κράτος στο πλευρό της επιχείρησης και καταλήγεις απογοητευμένος, όταν συνειδητοποιείς οτι είδες το τυρί και όχι τη φάκα. Υπήρχε σχετικό κύριο αρθρο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπιας πριν από λίγο καιρό για το ίδιο θέμα.
Τι πρόκειται να μας συμβεί;
Ειλικρινά δε γνωρίζω, αλλά ταυτόχρονα είμαι σίγουρος οτι κανένα κυβερνητικό ή οικονομικό επιτελείο δε γνωρίζει, γιατί δεν υπάρχει πλάνο, δεν εκτελείται αυτη τη στιγμή ένα επίπονο αλλά καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα, απλά αυτοσχεδιάζουμε μπουσουλώντας δεξιά κι αριστερά, κοιτώντας παρακαλετά τους δανειστές μας, βγάζοντας πού και πού καμιά κορόνα μπας και πείσουμε οτι δεν είμαστε μαριονέτες.
Απευθυνόμενος στις επιχειρήσεις το μόνο που έχω να πώ ειναι: ξεχάστε τις μεγαλοστομίες και τις μαγικές συνταγές που θα μας βγάλουν απ την κρίση και δωστε το καλύτερό σας εαυτό. Μόνοι μας θα χτίσουμε το μέλλον μας, έτσι κι αλλιώς πάντα αυτό κάναμε.
Όλοι μας στις καλές περιόδους γκρινιάζαμε οτι είχαμε σχέδια που δεν προλαβαίναμε να υλοποιήσουμε, να λοιπόν η ευκαιρία, και η κρίση έχει ευκαιρίες ...
Στους "αγαπητούς" φίλους πολιτικούς το μόνο που έχω να πω είναι: Κάντε έντιμα και συστηματικά τη δουλειά σας γιατί αν αποτύχετε δεν θα χρειαστεί να φύγετε νύχτα, θα εχουμε φύγει όλοι εμείς....
Yannis.Baxevanis@gmail.com
Πώς είναι δυνατόν να υπογράφεις συμβάσεις και να αθετείς το λόγο σου, ενώ ταυτόχρονα ζητάς συνέπεια και σοβαρότητα απ' τους πολίτες φορολογούμενους;
Πώς είναι δυνατόν να μιλάς για εξωστρέφεια, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη, όταν συμβάλλεις καθημερινά και χωρις καμία αιδώ στην οικονομική καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δηλαδή του κορμού της οικονομιας;
Το ίδιο συνέβη και με το ΕΣΠΑ, μπαίνεις στη λογική του να επενδύσεις, διαβάζεις μεγαλόστομες ολοσέλιδες καταχωρήσεις στις εφημερίδες, που υπόσχονται ανάπτυξη και ευημερία, παρουσιάζοντας ένα κράτος στο πλευρό της επιχείρησης και καταλήγεις απογοητευμένος, όταν συνειδητοποιείς οτι είδες το τυρί και όχι τη φάκα. Υπήρχε σχετικό κύριο αρθρο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπιας πριν από λίγο καιρό για το ίδιο θέμα.
Τι πρόκειται να μας συμβεί;
Ειλικρινά δε γνωρίζω, αλλά ταυτόχρονα είμαι σίγουρος οτι κανένα κυβερνητικό ή οικονομικό επιτελείο δε γνωρίζει, γιατί δεν υπάρχει πλάνο, δεν εκτελείται αυτη τη στιγμή ένα επίπονο αλλά καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα, απλά αυτοσχεδιάζουμε μπουσουλώντας δεξιά κι αριστερά, κοιτώντας παρακαλετά τους δανειστές μας, βγάζοντας πού και πού καμιά κορόνα μπας και πείσουμε οτι δεν είμαστε μαριονέτες.
Απευθυνόμενος στις επιχειρήσεις το μόνο που έχω να πώ ειναι: ξεχάστε τις μεγαλοστομίες και τις μαγικές συνταγές που θα μας βγάλουν απ την κρίση και δωστε το καλύτερό σας εαυτό. Μόνοι μας θα χτίσουμε το μέλλον μας, έτσι κι αλλιώς πάντα αυτό κάναμε.
Όλοι μας στις καλές περιόδους γκρινιάζαμε οτι είχαμε σχέδια που δεν προλαβαίναμε να υλοποιήσουμε, να λοιπόν η ευκαιρία, και η κρίση έχει ευκαιρίες ...
Στους "αγαπητούς" φίλους πολιτικούς το μόνο που έχω να πω είναι: Κάντε έντιμα και συστηματικά τη δουλειά σας γιατί αν αποτύχετε δεν θα χρειαστεί να φύγετε νύχτα, θα εχουμε φύγει όλοι εμείς....
Yannis.Baxevanis@gmail.com
1 comment:
Καλό κουράγιο σε όλους μας,όπως τα λες ειναι
Post a Comment