Δύο Έλληνες ναυτικοί νεκροί στο δεξαμενόπλοιο «Aegean Angel», όταν χτυπήθηκαν από κύμα στον Ατλαντικό.

Ναυτική τραγωδία στον Ατλαντικό. Δύο Έλληνες αξιωματικοί του εμπορικού ναυτικού, μέλη του πληρώματος του, υπό ελληνική σημαία, δεξαμενόπλοιου «Aegean Angel» έχασαν τη ζωή τους ενώ ένας τρίτος, Κύπριος αξιωματικός τραυματίστηκε σοβαρά, όταν, κατά τη διάρκεια επιθεώρησης του πρωραίου καταστρώματος μετά από θαλασσοταραχή, χτυπήθηκαν από κύμα.

Πρόκειται για τον 47χρονο πλοίαρχο και τον 33χρονο Α' μηχανικό, ενώ τραυματίστηκε σοβαρά ο 34χρονος υποπλοίαρχος.

Το δεξαμενόπλοιο που ανήκει στην εταιρεία Arcadia shipmanagement co LTD και είχε αποπλεύσει έμφορτο από το Ταλίν της Εσθονίας, για το Χιούστον του Τέξας, βρισκόταν σε απόσταση 790 ν.μ. από το πλησιέστερο λιμάνι των Βερμούδων.

Σύμφωνα με την πλοικτήτρια εταιρεία παρασχέθηκαν άμεσα οι πρώτες βοήθειες στον τραυματισθέντα υποπλοίαρχο και δίδονται συνεχώς όλες οι απαραίτητες οδηγίες για την περίθαλψή του σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό μέχρις ότου καταστεί δυνατή η μεταφορά του σε νοσοκομείο στην πλησιέστερη ακτή.

Το Aegean Angel ταξιδεύει για Βερμούδες και όταν φτάσει σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων τότε θα μπορεί να γίνει αεροδιακομιδή του τραυματισμένου ναυτικού.

Το υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας ζήτησε τη συνδρομή του Υπουργείου Εξωτερικών μέσω των Προξενικών Αρχών, για την παροχή κάθε αναγκαίας βοήθειας στους ναυτικούς του πλοίου, με έμφαση στην περίπτωση του τραυματισθέντα, καθώς και για την διευκόλυνση της παλιννόστησης των σορών των θανόντων.

«Η ναυτική οικογένεια σήμερα θρηνεί. Θέλω να εκφράσω την οδύνη μου για το χαμό δύο ναυτικών μας και το σοβαρό τραυματισμό ενός Κύπριου συναδέρφου τους στο ‘AEGEAN ANGEL’ που έπλεε στον Ατλαντικό Ωκεανό» αναφέρει σε δήλωσή του ο υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας Γ.Διαμαντίδης εκφράζοντας παράλληλα τη βαθύτατη οδύνη του και τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των εκλιπόντων ναυτικών.
Τα θερμά της συλλυπητήρια στους συγγενείς των θυμάτων εκφράζει και η πλοιοκτήτρια εταιρεία.

www.kathimerini.gr

Λεφτά υπαρχουν ...

Electronics Beware: Sun Headed for 'Solar Max'

Buckle up, earthlings. You might be in for some sun-induced turbulence. According to the AFP, the sun is preparing to enter the most active part of its cycle known as "solar max."

Side effects of this phenomenon can include malfunctioning telecom and GPS satellite equipment.

The sun goes through cycles of high activity and relative calm, rather than burning with consistent force. Observed for about two centuries, sunspots are a hallmark of the point of highest activity. Cycles last 11 years on average, but the current period, which began in 1996, has taken longer than usual to reach solar max.

However, the AFP said that the sun is waking up and headed toward its cycle's climax.

"The latest prediction looks at around midway 2013 as being the maximum phase of the solar cycle," Joe Kunches from the U.S. National Oceanic and Atmospheric Administration's Space Weather Prediction Center told the AFP.

Kunches said that a pair of seasons of heavy activity lasting about two and a half years each bookend solar max. This means people should prepare for what could be some crazy, solar-charged weather.

"At its angriest, the Sun can vomit forth tides of electromagnetic radiation and charged matter known as coronal mass ejections, or CMES," said the AFP report.

Although CMEs might take days to actually reach the earth, their charges could knock out vital electronics on the blue planet.

Another one of the side effects of solar max are super-charged protons, or flares, from the sun that could hit the earth "in just minutes," the AFP said.

Telecom and GPS satellites are among the most vulnerable to the Sun's wrath. A Canadian telecommunications satellite was crippled for five months by a CME in 1994, and in April of this year, a communications vessel for North America was disabled by the same phenomenon. In another instance, GPS communications were knocked out for about 10 minutes by solar weather in 2005.

It's not just satellites that are prone to solar attack, but also "power lines, data connections, and even oil and gas pipelines," said the AFP.

Scientists use back-up systems and shields to protect from these outages, but not all of it can be predicted.

"There's a lot we don't know about the sun," Kunches said. "Even in the supposedly declining, or quiet phase, you can have magnetic fields on the Sun that get very concentrated and energized for a time, and you can get, out of the blue, eruptive activity that is atypical. In short, we have a variable star.

Denmark Boasts A 100% Renewable Energy Community

Denmark, like, Germany, her neighbor to the south, is a country that takes renewable energy seriously. The wind energy industry alone in Denmark is booming with companies like Vestas and Siemens Wind Power both having production facilities and bases of operation on Danish soil. Denmark's own wind based energy also grows exponentially each year leaving many optimistic that the nation might be one of the few who can achieve 100% renewable energy in the next several decades. However, wind based renewable energy is not the only kind of clean energy the country has going for it. In one location, Denmark has proven that wind and hydrogen can be king when it comes to being green.

Called the Lolland Hydrogen Community, the project began in the middle of 2007 as a way of taking the excess wind energy produced by the island community and putting it to use. Since they were generating an impressive fifty percent more wind energy than was needed, they set about finding a way to convert that excess wind into hydrogen for use in powering the island and acting as way to demonstrate to Europe the viability of hydrogen as a renewable energy source.

The way the project began was with the installation of a Fuel Cell Combined Heat and Power plant that took the wind energy that was being produced in excess and using it to power an electrolyser that worked to separate the oxygen and hydrogen molecules that comprised water. Once the hydrogen is separated it is stored in pressure tanks and it is then used to power fuel cells that provide the community with electricity.

Although powering the community’s power grid with the hydrogen fuel cells proved to be a success the Lolland Hydrogen Community knew they could take the renewable energy a step forward. To achieve this end, the researchers on the community developed smaller hydrogen fuel cells that could be placed in a home and act similar to a boiler in order to provide heating, air, and energy.

Νέος τρόπος φορολόγησης των εισοδημάτων το 2011

Αυστηρές ποινές για φοροφυγάδες αλλά και αναδιοργάνωση των Εφοριών φέρνει το 2011 μαζί με το νέο τρόπο φορολόγησης των εισοδημάτων όλων των φορολογουμένων που θα δηλωθούν τον επόμενο χρόνο.

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου αναμένεται μέχρι το τέλος Ιανουαρίου να καταθέσει στη Βουλή νέο φορολογικό νομοσχέδιο στο οποίο, μεταξύ άλλων, θα προβλέπονται αυστηρότερες ποινές για όσους διαπιστώνεται ύστερα από ελέγχους ότι φοροδιαφεύγουν ενώ παράλληλα θα προβλέπονται και μέτρα για την αποτελεσματικότερη είσπραξη των φόρων από τις ΔΟΥ.

Θετικός ο ρυθμός των επιχειρηματικών ενάρξεων στο10μηνο

Με θετικό ρυθμό των επιχειρηματικών ενάρξεων έκλεισε το10μηνο του 2010, βάσει των στοιχείων που διαβιβάζονται στο υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας από τα επιμελητήρια της χώρας. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία από 1/1/2010 έως 31/10/2010 έχουν εγγραφεί στα μητρώα τους συνολικά 51.661 νέες επιχειρήσεις και έχουν διαγραφεί 42.671.

Τονίζεται ότι ειδικά η έναρξη των επιχειρήσεων συναρτάται απολύτως με την εγγραφή τους στα επιμελητήρια. Άρα έχουμε 51.661 νέες επιχειρήσεις στους πρώτους 10 μήνες του 2010.
Εντός των προσεχών ημερών όπως αναφέρει το υπουργείο σε ανακοίνωσή του, θα δημοσιοποιηθούν και τα στοιχεία του Νοεμβρίου, τα οποία συγκεντρώνονται. Πρώτο επιμελητήριο σε εγγραφές αλλά και σε διαγραφές είναι το ΕΒΕ Αθήνας με τις περισσότερες νέες ενάρξεις είναι στον τομέα των υπηρεσιών και ακολουθεί η Θεσσαλονίκη.

Wind Cube - Οικιακο αιολικο πάρκο

Το Wind Cube είναι μια πρωτοποριακή εφαρμογή σχεδιασμένη από τους  Liao-Hsun Chen and Wen-Chih Chang πρόκειται για ανεμογεννήτριες που σε σειρα δημιουργούν ένα οικιακό αιολικό πάρκο το οποίο μπορεί εύκολα να εγκατασταθεί χωρις να απαιτουνται εξειδικευμένες γνωσεις και μπορεί να αποδώσει την ενέργεια που χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια για τις καθημερινές της ανάγκες. Ο σχεδιασμός έχει βραβευθεί και σίγουρα ανοίγει το δρόμο σε νέους σχεδιαστές που εστιάζουν σε οικιακές εφαρμογές συλλογής ενέργειας από τη μητερα φύση.

Στη σφαίρα του αυτονόητου

Του Γιάννη Μπαξεβάνη

Για λίγα πράγματα σ' αυτή τη ζωή είμαι περήφανος: για την οικογένεια που δημιούργησα, για την απόφασή μου να διώχνω από πάνω μου ό,τι με χαλάει και το σπουδαιότερο να μην κοροιδεύω τον εαυτό μου. Πάνω σ' αυτή τη λογική συχνά πυκνά κάνω την αυτοκριτική μου και όντως για ό,τι στραβό μου έχει συμβεί έχω το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, είτε γιατί υπήρξα αδαής και ανεκτικός, είτε γιατί έκανα λάθος επιλογές.

Στήν κρίση ή μάλλον στη νέα ελληνική πραγματικότητα μπήκα με τις χειρότερες πιθανές συνθήκες, μιας και είχα να αντιμετωπίσω τη χρεοκοπία μεγάλων πελατών και την αδυναμία πληρωμών από πλευράς τους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ένα παμφάγο κράτος, που ζητάει όχι μόνο το μερίδιο του από τα κέρδη που δεν εισπράχθηκαν ποτέ, αλλά απαιτεί ΦΠΑ καθώς και προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος επι των ανείσπρακτων κερδών, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να αντιμετωπίσω μια χωρίς προηγούμενο πτώση στον χώρο.

Οι αγορές υπολογίζουν σε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους

«Ακόμα και μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν σοκάρει πλέον κανένα. Ούτως ή άλλως αναμένεται».

Τη φράση αυτή χρησιμοποιεί ο σχολιαστής των Financial Times της Γερμανίας, Κρίστιαν Κίρχνερ, στο άρθρο του με τον εύγλωττο τίτλο: «Οι αγορές υπολογίζουν σε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους».
Κατά τον κ. Κίρχνερ οι κεφαλαιαγορές παραμένουν ψύχραιμες παρά τις αρνητικές ειδήσεις για την ελληνική οικονομία (προειδοποίηση για επανεξέταση αξιοπιστίας της πιστοληπτικής ικανότητας από τον οίκο Fitch, δημοσιεύματα που έφερναν την ελληνική κυβέρνηση να ανακοινώνει ανεπίσημα μια αναδιάρθρωση στην ΕΕ και την ΕΚΤ κ.α). Αυτό κατά τον αναλυτή της Γερμανικής εφημερίδας οφείλεται «στο γεγονός ότι υπολογίζουν σε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, δηλαδή μια de facto χρεοκοπία του κακού παιδιού του ευρώ: της Ελλάδας». 

Το μόνο ερώτημα, κατά τον κ. Κίρχνερ, είναι ποια είναι χρονικά η καλύτερη στιγμή ανακοίνωσης της αναδιάρθρωσης. «Οι πολιτικές ηγεσίες θέλουν να περιμένουν μέχρι το 2012. Η Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να επιδείξει πρόοδο. Ίσως όμως η αναδιάρθρωση να γίνει και το 2011, μια ημερομηνία ίσως και επιθυμητή. Ο λόγος είναι απλός: Τα τριετή ομόλογα του ελληνικού δημοσίου έχουν ήδη επιτόκιο 14%. Τι θα πρέπει να προσφέρει η Ελλάδα στους επενδυτές όταν τα ομόλογα προς πώληση θα αναγράφουν στην ετικέτα “υψηλό ρίσκο αναδιάρθρωσης”» σημειώνει ο σχολιαστής.

Κατά τον ίδιο μια αναχρηματοδότηση της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές από το 2013 και πέρα μοιάζει σχεδόν αδύνατη αφού ακόμα και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις και χωρίς καν αναδιάρθρωση, η Ελλάδα θα βρεθεί το 2014 μπροστά στο υψηλότερο χρέος της. 

Συνεπώς η αναδιάρθρωση όχι μόνο δεν αποτελεί σενάριο τρόμου, αλλά στο τέλος θα ωφελήσει τις αγορές, παρατηρούν οι γερμανικοί Financial Times. Πρώτον διότι τα ομόλογα που λήγουν το 2014 πωλούνται ήδη 20% κάτω από την ονομαστική τους αξία, ενώ τα 15ετή ομολόγα διατίθενται στις αγορές με τιμή 45% κατώτερη της ονομαστικής τους αξίας, καταλήγει ο σχολιαστής Κρίστιαν Κίρχνερ.

Πηγή: Deutsche Welle

Interview with Greek Prime Minister in the magazine "Newsweek"

By Stefan Theil - Newsweek


Call it Greece’s China moment. Like an economy run into the ground by decades of socialism, as China’s was before the country began reforms in 1978, Greece’s political and economic order had failed. Greece wasn’t crushed by Maoism but by its $400 billion national debt. When the market for Greek bonds dramatically collapsed in the spring of 2010, the country’s prime minister, George Papandreou, managed to secure a $140 billion credit line from the European Union and the International Monetary Fund—under the strict condition that he slash public spending, raise taxes, and reform the Greek economy.

Much of the world—probably including most Greeks themselves—snickered at the idea that this most profligate and corrupt of Western nations could ever change its ways. Yet that is exactly what Papandreou has set out to do. He has faced down strikes and protests to start abolishing the tight controls on many sectors of the Greek economy, unleashing competition for the very first time. Ranked on the World Economic Forum’s Competitiveness Index as one of the most inhospitable places to do business in the Western world, Greece now has a fast-track law to push through investment projects, and is setting up one-stop offices for starting a business.

Tech winners of 2010

Technology seemed especially relevant in 2010, what with The Social Network's blockbuster receipts and mass mania for Apple's iPad and iPhone 4. The newfound attention helped turned some techies into genuine stars — while lending others real worldwide infamy

Steve Jobs, Apple:

The scope of Steve Jobs' gains in 2010 is truly impressive. People bought more than 8 million iPads after the Apple CEO shipped the tablet computer in April; a device no one imagined needing in 2009 now outsells Apple's flagship Macintosh. Jobs' previous creation, the iPhone, doubled 2009 unit sales and now generates half of Apple's revenue. Apple stock is up 50 percent year over year; profits, 70 percent.
Then there's Jobs' growing influence outside of tech. In 2010 old-school media moguls had to worry if he might get them fired or publicly embarrassed as they raced to replace technologies he didn't like and submit to his bans on political cartoons, gay literature, racy fashion spreads, and other "porn."
But for all the controversy, inconvenient coverage, and technical blunders around Apple, 2010 was Steve Jobs' year. Again.

Mark Zuckerberg, Facebook

Like his counterpart at Apple, Facebook's CEO would not be slowed down by controversy and some well-earned criticism in 2010. Mark Zuckerberg's social network added its 500 millionth user, reportedly clocked about $2 billion in sales, took a $120 million investment, and was valued at $56 billion. And, oh yeah, Zuckerberg was the focus of $92 million grossing movie and was named Time's Man of the Year. Those might not be honors, exactly, but they're more than enough to make Zuckerberg the envy of Silicon Valley, if being the world's youngest billionaire wasn't already enough.
That's the context that makes Facebook's many 2010 privacy grabs look like speed bumps.

Larry Ellison, Oracle:

Oracle's CEO will buy you, sue your friends, burn your bridges, promote a proven asshole to be your boss, flame mail you, and then steal your roller coaster tickets. Then he'll somehow make you apologize, in front of your future wife. This is how Larry Ellison rolls, in 2010.

Dick Costolo, Twitter:

Twitter's former COO apparently wanted to be CEO so he could take the high-profile microblogging service public. He protested his disinterest in that gig up until the day he accepted it — and somehow got the guy he replaced to insist it was all his idea. Smooth.

 

Ireland, Iceland and Greece Outperform Germany?

by Michael Mandel Chief economist and editor-in-chief of Visible Economy LLC

Is it true that the three basket-case countries of Europe - Greece, Ireland and Iceland - have outperformed Germany on real GDP and productivity growth? Or do the implausible official numbers demonstrate the bankruptcy of the global economic statistical system?

I was nosing through the just-released OECD Economic Outlook (top secret project, don’t ask), and I noticed something very interesting. The outlook includes forecasts through 2012 for all sorts of macroeconomic variables, so we can now look at a 15-year time period (1997-2012) which includes 10 years of tech+housing boom (1997-2007) and the five years of the financial bust. Here are two charts comparing the strongest economy in Europe, Germany, with the three basket cases, Greece, Ireland and Iceland. We’re looking at real GDP growth and total economy labor productivity growth:

These charts show that the three basket-case countries of Europe - Greece, Ireland and Iceland - substantially outperform Germany during the boom years, which is to be expected (blue bars). For example, Greece had productivity growth averaging 2.4% per year from 1997 to 2007, compared to only 1% per year for Germany.
What is more surprising is that Greece, Ireland and Iceland continue to outperform Germany, even when we factor in the five years of the bust, including forecasts through 2012 (the red bar). For example, average real GDP growth in Iceland is projected to be 2.7% annually over the 1997-2012 time period, almost double the 1.4% growth rate of Germany.
What can we make of these disparities? After all, we economists have been trained to believe that productivity growth is an essential measure of the health of an economy. Here are four possible explanations:

• OECD forecasters have drunk too many bottles of wine, leading to over-optimistic forecasts.
• Five years post-bust is too short: The basket-case countries will be suffering for many years.
• Boom-and-bust beats slow-and-steady in the long-run.
• The usual way of measuring Gross Domestic Product overestimates both debt-fueled growth (Iceland, Greece) and growth fueled by supply chains (Ireland).

As anyone who has been reading me for a while knows, I lean toward #4. I think there’s a first-order problem with the way we measure GDP growth, because trade - including flows of knowledge capital - is being incorrectly counted, or not counted at all.* That’s a big gotcha, since bad macro data have and will distort decision-making by policymakers, corporate leaders and investors.

Overview of the Debt Crisis

The New York Times

The roots of the crisis go back to the strong euro and rock-bottom interest rates that prevailed for much of the past decade. Greece took advantage of this easy money to drive up borrowing by the country's consumers and its government, which built up $400 billion in debt. When the global economy crumpled, those chickens came home to roost.

The trigger for the crisis was Greece's admission in late 2009 that its government deficit would be 12.7 percent of its gross domestic product, not the 3.7 percent the previous government had forecast earlier. Investors were stunned. In early 2010, fears over a potential default grew into a full-fledged financial panic, as investors questioned whether Greece's Socialist government could push through the tough measures it has promised to reduce its budget deficit. As the fear spread to Portugal and Spain, leaders of Europe's more affluent countries like Germany and France, worried about lasting damage to the euro, stepped in with a pledge to defend the currency but stopped short of an outright bailout for Greece.

As part of an austerity plan, the Greek government in early March 2010 approved a round of tax increases and pay cuts for public employees. The steps were met with a series of angry but peaceful protests by civil servants and others that seemed to suggest a limit to the extent to which the country could cut its way out of the crisis.

After months of fractious debate, in late March the 16 countries that use the euro agreed on a financial safety net for Greece, combining bilateral loans from those European nations with cash from the International Monetary Fund. But the vague assurances were not enough by themselves to reassure the bond markets, where investors steadily raised the interest rate on money they were willing to lend Greece. On April 11, European leaders announced that they would make $30 billion available to Athens, along with up to $15 billion from the I.M.F., in the form of loans with an interest rate of 5 percent -- lower than the 7.5 percent Greece had been paying, but high enough that German officials could insist that it did not constitute a subsidy or bailout.
But the markets remained skeptical, and investors pushed interest rates on Greek bonds above those of emerging countries like India and the Philippines, leading to talk of a potential default, years of stagnant growth and to Mr. Papandreou's decision to request the delivery of the promised aid.

Tensions in the Euro Zone

For Greece -- and for Spain, Italy, Ireland and Portugal -- the financial crisis has highlighted the constraints of euro membership. Unable to devalue their currencies to regain competitiveness, and forced by E.U. fiscal agreements to control spending, they are facing austerity measures just when their economies need extra spending. Other economies like Germany, the Netherlands and Austria have kept deficits down while retaining an edge in global markets by restraining domestic wage increases. France lies somewhere between the two camps.

The chief difficulty in working out a package to support Greece was the popular sentiment in Germany, deeply concerned about becoming the answer to the debt problems of all of Europe's endangered economies, that Greece should pay a penalty for its former profligacy.
Since the euro's inception in 1999, no member has sought support from the I.M.F., which typically comes to the rescue of emerging-market economies rather than developed countries. Beside unsettling the markets, Greece's troubles have undermined the common currency it and 15 and other European nations share.

Meanwhile, questions were widely raised about the role played by banks, including Goldman Sachs, in constructing elaborate financial deals that helped the previous government hide the extent of its deficit. At the same time, some of those same banks were using credit default swaps to bet on the likelihood of a fault, trades that had the effect of making it harder for Greece to borrow, thereby pushing it closer to a financial cliff.

Three-Year Package

Faced with the prospect of economic contagion spreading to the wobbly economies of Spain and Portugal -- and the potentially devastating effect of a Greek default on French and German banks, which hold billions in Greek debt -- the I.M.F. and the euro zone countries quickly worked out the larger aid package. In return for assistance in meeting debt deadlines over the next three years, Greece agreed to austerity measures that are likely to cut its budget deficit sharply -- and may well produce a new round of recession.

The finance minister, George Papaconstantinou, said Greece had agreed to raise its value-added tax to 23 percent from 21 percent, to freeze civil servants' wages and to eliminate public sector annual bonuses amounting to two months' pay. In addition, members of parliament would no longer receive bonuses. He said special rules allowing for early retirement of civil servants would be tightened and the government intended to increase taxes on fuel, tobacco and alcohol by about 10 percent.

Prime Minister Papandreou's strategy of telling it like it is has worked out for him at home. Despite imposing the harsh cutbacks and telling Greeks they are largely to blame for their own problems, he remains popular with voters who only a few years ago questioned whether he was tough enough for the job.

Whether he will be successful in keeping his country from bankruptcy remains an open question. He concedes that the austerity measures could push Greece into a depression. But the government continues its struggle to overhaul its debt-plagued economy; in July 2010 it forced through a pension bill that would sharply cut the cost of Greece's welfare state by increasing the retirement age and reducing benefits.  

For Prime Minister Papandreou, the bill represented the beginning of the end of the cradle-to-grave state compact that his father put in place in the early 1980s.

Daniel Cohn-Bendit Περι κερδοσκοπιας και υποκρισίας κατά της Ελλάδας

 Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ (Daniel Cohn-Bendit, 4 Απριλίου 1945) είναι Γαλλογερμανός πολιτικός και ηγετική φυσιογνωμία του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και του Μάη του '68.
Γεννήθηκε το 1945 στο Μοντομπάν στη νότια Γαλλία από πατέρα Γερμανοεβραίο και μητέρα Γαλλίδα. Θα επιλέξει σε ηλικία 18 ετών την γερμανική υπηκοότητα για να αποφύγει την στρατιωτική θητεία.





Από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων του Μάη θα εκδιωχθεί από το γαλλικό έδαφος και θα του απαγορευτεί η είσοδος μέχρι το 1978. Τη δεκαετία του 70 θα δραστηριοποιηθεί στο εναλλακτικό κίνημα. Το 1984 θα ενταχθεί στους Γερμανούς Πράσινους. Το 1989 θα εκλεγεί αντιδήμαρχος Φρανκφούρτης και το 1994 ευρωβουλευτής. Το 1999 θα ηγηθεί της ευρωλίστας των Γάλλων Πράσινων αλλά το 2004 θα επανεκλεγεί στη Γερμανία. Από το 2002 είναι συν-πρόεδρος, μαζί με την Μόνικα Φρασόνι, της κοινοβουλευτικής ομάδας Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο.